بیوگرافی روبرتو باجو Roberto Baggio 🚀

این پست مربوط به روبرتو باجو Roberto Baggio 🚀 میباشد. باجو در سال 1993 به عنوان مرد سال فوتبال اروپا انتخاب شد و جایزهٔ توپ طلای اروپا را کسب کرد. ظرافت بازی و تکنیک‌ های نرم باجو هر فوتبال دوستی را به تحسین او وا می‌داشت. برای ادامه این مطلب با مجله دیجی شرط همراه باشید.

روبرتو باجو

باجو در 3 جام جهانی در تیم ملی ایتالیا بازی کرد. اوج درخشش او در جام جهانی 1994 بود. ایتالیا به لطف بازی درخشان باجو و نه قدرت تیمی، به فینال مسابقات جام جهانی 1994 آمریکا رسید. اوج درخشش روبرتو بازی یک‌هشتم نهایی در مقابل تیم قدرتمند نیجریه بود. جایی که هنوز هم فریادهای آریگو ساچی سرمربی تیم ملی ایتالیا در آن بازی در اذهان بسیاری باقی‌مانده‌است. گل به‌یادماندنی باجو در دقیقه 89 آن دیدار کار را به تساوی و در نهایت پیروزی لاجوردی‌ها کشاند.

در سال 2002 با اینکه خیلی از کارشناسان فوتبال ایتالیا و دنیا اعتقاد داشتند که باجو باید به تیم ملی دعوت شود و در جام جهانی بازی کند اما سرمربی وقت ایتالیا (جووانی تراپاتونی) وی را به تیم ملی دعوت نکرد و ایتالیا نیز جام ناموفقی را تجربه نمود. در ظاهر، سن باجو دلیل اصلی سرمربی ایتالیا بود اما کارشناسان، خصومت شخصی تراپاتونی و بودایی بودن باجو را از دلایل لجبازی سرمربی ناکام ایتالیایی عنوان کردند.

باجو در سال 2004 از فوتبال کناره‌گیری کرد و چندی بعد به عنوان رئیس کمیته فنی فدراسیون فوتبال ایتالیا مشغول به کار شد ولی پس از مدتی از این سمت استعفا داد.

باورهای روبرتو باجو

روبرتو باجو پیرو مکتب بوداست. در ایتالیا به او لقب «بودای کوچک» را داده بودند. او همیشه بازوبند کاپیتانی سه‌رنگ و خاصی مرتبط با بودا به همراه داشت که در تیمهای مختلف بر بازو می‌بست.

افتخارات روبرتو باجو

روبرتو باجو درحرفه فوتبال خود افتخارات و جوایزی کسب کرده است که در قسمت زیر این افتخارات نام برده شده است.

باشگاهی

• یوونتوس

قهرمانی جام یوفا: 1992–93

قهرمانی سری آ: 1994– 95 

قهرمانی کوپا ایتالیا: 1994 – 95

• آث میلان

قهرمانی سری آ: 1995–96

ملی

تیم ملی ایتالیا

• سومی جام جهانی: 1990
• نایب قهرمانی جام جهانی:

فردی

• گورین طلایی (بهترین بازیکن سری سی یک): 1985
• جایزه براوو (بهترین بازیکن اروپایی زیر 23 سال): 1990
• بهترین گلزن جام در جام اروپا: 1990–91
• توپ پلاتینی: 1992–93
• بازیکن سال ورلد ساکر:1993
• توپ طلای اروپا: 1993 (جایگاه اول): 1994; (جایگاه سوم): 1990
• بازیکن سال فوتبال جهان: 1993; (جایگاه اول): 1994; (جایگاه سوم): 1995
• توپ طلای اونز: 1993; توپ برنزی اونزه: 1994; توپ نقره ایی اونزه: 1995
• بهترین بازیکن مجله اونز: 1993، 1994, 1995
• بهترین بازیکن اروپایی فصل یونیسف: 1992–93
• توپ نقره ایی جام جهانی: 1994
• تیم منتخب جام جهانی: 1994
• بهترین بازیکن مجله دون بالون: 1994
• توپ طلای ویژه اونزه (جایگاه چهارم): 1995
• گلدن گورین دوستی با آث میلان (جایزه ایی که توسط هواداران به بهترین بازیکن فصل باشگاه‌ها داده می‌شود): 1996
• پنجاه بازیکن برتر جهان: 1996
• یکصد بازیکن تمام دوران مجله ونردی #32: 1997
• یکصد بازیکن برتر قرن 20 مجله ورلد ساکر #16: 1999
• پنجاه بازیکن برتر قرن 20 مجله گورین #27: 1999
• بهترین بازیکن ایتالیایی قرن 20 از نگاه فدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار فوتبال #9: 1999
• بهترین بازیکن اروپایی قرن 20 از نگاه فدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار فوتبال #53: 1999
• بهترین بازیکن قرن 20 از نگاه فرانس فوتبال #18: 1999
• یکصد بازیکن برتر قرن 20 از نگاه مجله برزیلی پلاکار #91: 1999
• بازیکن قرن ایتالیا: 2000
• بهترین تیم فیفا: 2000، 2002
• گورین طلایی با برشیا (جایزه ایی که به بهترین بازیکن سری آ داده می‌شود): 2001
• بهترین کار ملی “جائتانو اسکیره آ”: 2001
• اسکار بهترین بازیکن کالچو توسط اتحادیه بازیکنان ایتالیا: 2001
• تیم رؤیایی فیفا: 2002
• اسکار دوست داشتنی‌ترین بازیکن ایتالیایی کالچو: 2002
• پای طلایی: 2003
• فیفا 100: 2004
• نظرسنجی جوبیلی طلایی یوفا #24: 2004
• جایزه جوزپه پریسکو: 2004
• یکصد جام مجله برزیلی پلاکار #24: 2005
• یکصد بازیکن برتر تمام دوران از دید انجمن آمار فوتبال #79: 2007
• تالار افتخارات آث میلان مرد صلح: 2010
• پنجاه اسطوره باشگاه یوونتوس تالار افتخارات فوتبال ایتالیا: 2011
• جنتلمن پلاتینی: 2015
• پیاده‌روی شهرت ورزش ایتالیا: 2015
• بهترین تیم تمام دوران باشگاه فوتبال فیورنتینا
• اسطوره‌های فدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار فوتبال
• بهترین تیم تمام دوران یوونتوس:2017

خداحافظ آخرین فانتزیستای دوست داشتنی

در 16 می 2004 در سن سیرو روبرتو باجو آخرین بازی اش را مقابل باشگاه سابقش آث میلان انجام داد. ورزشگاه مملو از جمعیت شده بود میزبان و مهمان همه جای ورزشگاه بنر‌هایی‌ در تقدیر و سپاسگزاری از بزرگترین فانتزیستای فوتبال ایتالیا نصب کرده بودند. در دقیقه 84 بازی متوقف شد، پرچم‌ها بالا رفت سرود روبی روبی تو همیشه در قلب مایی خوانده شد چشم ها پراز اشک و نگاه‌ها روی او متوقف شد. پائولو مالدینی هم بازی سابق باجو به سمت او آمد، روبی را در آغوش گرفت و خالصانه‌ترین پیامهای قلبی خود تیم میلان و هواداران را نثار او کرد. بودای کوچک با چشمانی خیس آرام و با صلابت به سمت نیمکت رفت، با همه دست داد و سپس به سمت تونل خروجی حرکت کرد. در حالیکه روبرتو باجو در تونل ورزشگاه ناپدید می شد یک بنر بزرگ با این مضمون روی ورودی تونل را پوشاند : ” خداحافظ آخرین فانتزیستای دوست داشتنی ”

روبرتو باجو در برشا

او سال 2000 با وجود اینکه می‌توانست در بارسلونا بازی کند اما تصمیم گرفت از ایتالیا خارج نشود! و او به برشا پیوست و تا سال 2004 در برشا بازی کرد و عملکرد نسبتا خوبی را ثبت کرد. همچنین کارلو مازوئه مربی وقت برشا در مورد او می گوید: او یکی از بهترین بازیساز های تاریخ فوتبال و ایتالیا است!

روبرتو باجو در اینتر

او از لحاظ افتخارات در بولونیا به چیزی نرسید اما در یک فصل حضورش در 22 بازی 30 گل به ثمر رساند. در سال 1998 باجو اظهار نظر داشت که به محبوب ترین تیم کودکی خود یعنی اینتر میلان پیوسته است! او تا سال 2000 در این تیم بود و در آخرین فصل حضورش مارچو لیپی به عنوان سرمربی منصوب شد و همین باعث شد او از اینتر هم جدا شود زیرا لیپی می‌گفت او تمام شده است.

روبرتو باجو و حضور آن در مسابقات جام جهانی 2022

من برای حمایت از آرژانتین در جام جهانی به دوحه آمدم، زیرا رابطه خاصی با آرژانتین دارم. 30 سال است که به آرژانتین سفر می‌کنم و با مردم این کشور، در ارتباط هستم و با بسیاری از آرژانتینی‌ها دوستی دارم؛ بنابراین اگر طرفدار آرژانتینی نبودم، نمی‌آمدم.

باجو در پاسخ به اینکه آیا فرانسه و آرژانتین شایسته حضور در فینال این دوره از مسابقات بودند، بیان کرد: بله؛ فرانسه و آرژانتین شایستگی صعود به فینال جام جهانی را داشتند؛ به خصوص فرانسه که لیاقتش بیشتر از آرژانتین هم بود و عملکرد و دفاع تیمی خوبی داشت. البته من فکر می‌کنم این به لطف جام جهانی 2018 روسیه است و قهرمانی باعث شد تا فرانسه، ایمان بیشتری به خودش داشته باشد.

عکس های روبرتو باجو

سوالات متداول